Σιδηροδρομικές ειδήσεις από τη Λάρισα και όχι μόνο

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Θα σφυρίξει ξανά το τρένο στον Πλαταμώνα;


Θα σφυρίξει ξανά το τρένο στον Πλαταμώνα;

Δημοσίευση: 08 Οκτ 2015 19:57

H παλιά γραμμή του Πλαταμώνα καταργήθηκε και το 2005 χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού.

Το σημείο, όπου η απόληξη του Ολύμπου "αγγίζει" τη θάλασσα, περίμεναν στο παρελθόν, με κομμένη την ανάσα, όσοι ταξίδευαν με το τρένο, στην παλιά σιδηροδρομική γραμμή του Πλαταμώνα. Εκεί, ανάμεσα στο επιβλητικό κάστρο, τις πλούσιες φυλλωσιές των πλατανιών και τα βότσαλα της ακτής, το τρένο έμοιαζε να πετά πάνω από το νερό, χαρίζοντας στον επιβάτη μια μαγευτική εμπειρία.


Αργότερα, η γραμμή καταργήθηκε στο βωμό της ταχύτητας της εποχής μας, καθώς οι αμαξοστοιχίες άρχισαν να ταξιδεύουν μέσα από βουνά και σήραγγες σε πιο σύντομες διαδρομές. Ο υδατόπυργος του παλιού σταθμού του Πλαταμώνα άρχισε να σκουριάζει, τα χόρτα δίπλα από τη γραμμή υψώθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν και στον σημερινό ρομαντικό επισκέπτη της περιοχής μένει μόνο η ευχή να μπορούσε κάποτε να ξανακάνει τη διαδρομή με ένα τρενάκι τουριστικό, σαν εκείνο του Πηλίου ή των Καλαβρύτων.


Περιπατητική διαδρομή δίπλα στη γραμμή του τρένου

Η απόσταση, βέβαια, είναι μικρή, μόλις 2.870 μέτρα (από την οδό Παντελεήμονος στη χιλιομετρική θέση 401,55 μέχρι την Κρανιά στη θέση 404,43), αλλά ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που πληροί όλες τις προϋποθέσεις για μια περιπατητική διαδρομή σε έναν τόπο υψηλού φυσικού κάλλους, σε ένα σκηνικό όπου σε διαφορετικές στιγμές της ιστορίας "συναντώνται" ήρωες της ελληνικής μυθολογίας, σταυροφόροι του 1212, πρόσφυγες, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή αλλά και τα γερμανικά στρατεύματα στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αυτό φαίνεται ότι είχε στο μυαλό της η δημοτική αρχή Δήμου Ολύμπου, όταν σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα μονοπάτι με πολύ ψιλό λευκό χαλίκι, δίπλα από την παλιά γραμμή, με αφετηρία την οδό Παντελεήμονος και σημείο τερματισμού τη θέση Κρανιά στο τούνελ του Κάστρου του Πλαταμώνα. "Κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Προσπαθούμε να βρούμε και το μοντέλο του φωτισμού που θα εγκατασταθεί. Σκεφτόμαστε κάτι με ξύλο καστανιάς που είναι σε περίσσεια στην περιοχή μας και δεν θίγει τον ιστορικό χαρακτήρα της περιοχής" αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο δήμαρχος Δίου - Ολύμπου Κώστας Δημόπουλος. Ο ίδιος εμφανίζεται αισιόδοξος ότι το μονοπάτι αυτό μπορεί να γίνει την άνοιξη ώστε να δοθεί προς χρήση το ερχόμενο καλοκαίρι.


Σχέδια για το τουριστικό τρενάκι

Όσο για το τουριστικό τρενάκι, θετικοί εμφανίζονται κατ' αρχήν η δημοτική αρχή αλλά και ο πρόεδρος της ΓΑΙΑΟΣΕ, Αθανάσιος Σχίζας. Μιλώντας στο ΑΠΕ - ΜΠΕ, ο κ. Σχίζας διευκρινίζει ότι μια τέτοια είδους αξιοποίηση θα μπορούσε να γίνει από την πλευρά δήμων ή ιδιωτών. "Πολλοί δήμοι ενδιαφέρονται για την αξιοποίηση περιοχών που βρίσκονται σε γραμμές υπό προσωρινή αναστολή ή αναστολή λειτουργίας. Ωστόσο απαιτούνται κονδύλια, διαδικασίες, πιστοποιήσεις και αδειοδοτήσεις από τον ΟΣΕ. Δεν είναι τόσο απλό, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο" σχολιάζει.

Παράλληλα, εκτιμά ότι "αν για την περίπτωση του Πλαταμώνα υπάρχει θέληση και οικονομική δυνατότητα, θα μπορούσε να υπάρξει μια συνεργασία, ενδεχομένως και με Συλλόγους Φίλων του Σιδηροδρόμου στον Πλαταμώνα που δείχνουν δοσμένοι σε έναν τέτοιο στόχο. Εμείς θέλουμε να το κάνουν γιατί έτσι προστατεύεται η γραμμή από ζημιές και καταπατήσεις και πράγματι δεν θα υπάρχει ωραιότερο πράγμα από ένα τρενάκι εκεί που θα μεταφέρει κόσμο".

Προς το παρόν, ΟΣΕ, ΓΑΙΑΟΣΕ και Δήμος Δίου - Ολύμπου συνεργάζονται για τον καθαρισμό της γραμμής. "Ως τώρα έγινε αποθάμνωση και εκρίζωση της άγριας φυτικής βλάστησης κατά μήκος όλης της γραμμής από τους Πόρους μέχρι τη θέση Κύματα. Δεν φτάσαμε ακόμη μέχρι το τούνελ. Τώρα σε συνεργασία με τον ΟΣΕ και με δαπάνη του Δήμου θα εξωραϊστούν τα πρανή, τα αναχώματα μέσα στον οικισμό γιατί καταπονήθηκαν από τις εργασίες αποψίλωσης και καθαρισμού" λέει ο δήμαρχος.

Ένα άλλο πρόβλημα που ταλανίζει την περιοχή είναι εκείνο των καταπατήσεων καθώς σύμφωνα με τον κ. Σχίζα, "σπίτια και συγκροτηματάκια είναι χτισμένα μέσα στην περιουσία του ΟΣΕ". Ο πρόεδρος της ΓΑΙΑΟΣΕ αναφέρει ότι έχει αποτυπωθεί η κατάσταση και αναμένεται η κατάθεση αγωγών εναντίον των καταπατητών.


Αξιοποίηση των εγκαταστάσεων του σταθμού.

Και εφόσον γίνουν οι αποκαταστάσεις της γραμμής, το ενδεχόμενο να ξανασφυρίξει το τρενάκι θα μοιάζει ακόμη πιο κοντινό. Το σενάριο αυτό "συνοδεύουν" και σχέδια σύμφωνα με τα οποία, ο Δήμος θα μπορούσε να μισθώσει από τον ΟΣΕ τους οικίσκους του παλαιού σταθμού για την πολιτιστική αξιοποίηση της περιοχής.

"Θα μπορούσε να γίνει ένα μουσείο του σταθμού με είδη του σιδηροδρόμου εν γένει, ένα εντευκτήριο, μια αίθουσα προβολής, ένα παραδοσιακό καφενείο" σχολιάζει ο δήμαρχος Κώστας Δημόπουλος. "Κάτι αντίστοιχο έγινε στη Λάρισα όπου οι συνταξιούχοι του ΟΣΕ συγκέντρωσαν εκθέματα όπως προπολεμικές στολές, παλιές δερμάτινες θέσεις, τιμόνια, κοντέρ και άλλα" προσθέτει.

Τις παραπάνω ιδέες συμπληρώνουν μελέτες για την τοποθέτηση κυβόλιθων μπροστά από τους σταθμούς, για να περνά ο κόσμος και τη δημιουργία ενός δρόμου ήπιας κυκλοφορίας στη λογική του τραμ. Ερωτηθείς για το αίτημα μερίδας κατοίκων της περιοχής για τη δημιουργία χώρου στάθμευσης ο δήμαρχος απαντά ότι και αυτή η χρήση μπορεί να προβλεφθεί στο πλαίσιο της συνολικής αξιοποίησης της περιοχής.

Σημειώνεται ότι πρόταση για την αξιοποίηση του σιδηροδρομικού σταθμού είχε υποβληθεί και στην Υπηρεσία Νεοτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων της Κεντρικής Μακεδονίας, όπως αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο αρχιτέκτων της υπηρεσίας Δημήτρης Ζυγομαλάς. "Επρόκειτο για πρόταση από ιδιώτη, η οποία όμως αποσύρθηκε" προσθέτει.


Η ιστορία της γραμμής.

Την ιστορία της σιδηροδρομικής γραμμής του Πλαταμώνα ξετυλίγει ο δήμαρχος. Όπως αναφέρει, η μελέτη για το σιδηροδρομικό δίκτυο από τη Λάρισα μέχρι τη Θεσσαλονίκη εκπονήθηκε το 1914 και το έργο ξεκίνησε από γαλλική εταιρεία. Τότε συνεργεία ξεκίνησαν να κατασκευάζουν τα πρανή και τις σιδηροτροχιές ενώ ιδιαίτερη έμφαση -πέραν των άλλων- δόθηκε στην περιοχή του Πλαταμώνα γιατί η διαδρομή έπρεπε να περνά δίπλα από τη θάλασσα και να γίνει ένα τούνελ στη θέση Κρανιά, κάτω από το κάστρο. Εκείνο ήταν το καταλληλότερο σημείο για τη διάτρηση του βουνού που είναι η απόληξη του Ολύμπου. Το καταλληλότερο σημείο διέλευσης έγινε και το πιο μαγευτικό καθώς όποιος βρισκόταν στο τρένο και αισθανόταν ότι θα πέσει στη θάλασσα.

Ο Πλαταμώνας τότε δεν ήταν οικισμός, απλά εκεί διέμεναν κάποιοι κάτοικοι του Παλιού Παντελεήμονα που ασχολούνταν κυρίως με την αλιεία ή είχαν κατασκευάσει κάποια πανδοχεία της εποχής.

Χάρη στη συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή κατέφτασαν στον τόπο και πρόσφυγες, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, κυρίως από το Ικόνιο. Εκεί τους δόθηκε γη εκατέρωθεν της σιδηροδρομικής γραμμής στη θέση που ακόμη και σήμερα αποκαλείται "συνοικισμός προσφύγων Πλαταμώνα". Αυτός ήταν στην ουσία ο πρώτος οικισμός του νομού Πιερίας και αποτέλεσε κίνητρο ώστε να μετεγκατασταθούν και οι ντόπιοι από τον Παλιό Παντελεήμονα. Η πρώτη κοινότητα του σταθμού έγινε μετά το 1950. Εκεί, άλλωστε, βρισκόταν η αρχαία Ηράκλεια ή Ηράκλειο.

Η γραμμή προσέδωσε οικιστική ανάπτυξη και ζωντάνια στην περιοχή και χάρη σε αυτήν η τελευταία έγινε διαμετακομιστικό κέντρο και σημείο ανάπτυξης της αλιείας και της γεωργίας. Και από ιστορικής απόψεως όμως επρόκειτο για ένα σημείο στρατηγικής σημασίας. Γι αυτό η γραμμή είχε βομβαρδιστεί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πολύ νωρίτερα, στη σταυροφορία του 1212, η επαρχία του Πλαταμώνα αναφέρεται σε ιστορικά έγγραφα με τοποτηρητή διοικητή τον Ρολάντο Πισιέ, τον οποίο είχε ορίσει ο Βονιφάτιος ο Μομφερατικός. Στη νεότερη ιστορία της περιοχής, το σημείο επίσης θεωρούνταν περιοχή υψηλού ενδιαφέροντος από κάθε άποψη, και ακτοπλοϊκώς και σιδηροδρομικώς καθώς επρόκειτο για τα όρια Μακεδονίας - Θεσσαλίας.

Στη δεκαετία του '70, στη γραμμή και στο όριο του Πλαταμώνα, μεταφέρθηκαν και οι Πόροι που λεγόταν ως τότε Πούρλια, που σημαίνει λάσπη ή πέρασμα. Το όνομα του Πόρου αναφέρεται στην παράδοση και σύμφωνα με αυτήν, στην αρχαιότητα ήταν ημίθεος, γιος της Μύτιδος και του Δία. Ο ίδιος μετά από ένα συμπόσιο της θεάς Αφροδίτης συνάντησε στο κατώφλι, την Πενία, συνευρέθησαν ερωτικά και γεννήθηκε ο Έρωτας.

Στο πέρασμα των χρόνων, η ανθρώπινη δραστηριότητα αναπτύχθηκε με άξονα τη σιδηροδρομική γραμμή. Κάποια στιγμή, καθώς προέκυψε η ανάγκη να συντομεύσουν οι διαδρομές και αναπτύχθηκε η τεχνογνωσία για διανοίγονται σήραγγες, θεωρήθηκε ότι δεν ήταν αυτή η πιο σύντομη διαδρομή και χαράχθηκε άλλη πορεία. Το 2001 ολοκληρώθηκε το έργο της νέας γραμμής και χαράχτηκε ένα τούνελ που ξεκινά από τον Κίσαβο, από τα Τέμπη και βγαίνει στην επιφάνεια πάλι μετά το Κάστρο του Πλαταμώνα. Με αυτόν τον τρόπο, ο χρόνος του ταξιδιού ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα μειώθηκε σημαντικά, ενώ η παλιά γραμμή του Πλαταμώνα καταργήθηκε και το 2005 χαρακτηρίστηκε ιστορικός τόπος με απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού.

Σήμερα πια, μετά από αρκετά χρόνια συζητήσεων μεταξύ διαφόρων φορέων, το ερώτημα αν θα σφυρίξει ξανά το τρένο στον Πλαταμώνα παραμένει...


(Πηγές: ΑΠΕ - makthes.gr, Σιδηροδρομικά Νέα)


Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

Ενας βασιλιάς διαμένει το 1939 στη Λάρισα


Ιχνηλατώντας την παλιά Λάρισα

Ενας βασιλιάς διαμένει το 1939 στη Λάρισα

Δημοσίευση: 07 Οκτ 2015 8:52


Αχμέτ Ζώγου, βασιλιάς της Αλβανίας (1895-1961)


Του Νικ. Αθ. Παπαθεοδώρου


Ήταν Μεγάλη Εβδομάδα του 1939 και στους Λαρισαίους είχε κάνει αίσθηση μια ασυνήθιστη κίνηση και ανησυχία που είχε καταλάβει εκείνο το διάστημα τις τοπικές αρχές. Η περιέργεια ήταν μεγάλη. Και επειδή συνήθως τίποτε δεν μπορεί να μείνει κρυφό για πολύ, άρχισε να σιγοψιθυρίζεται ότι κάποια σπουδαία προσωπικότητα θα επισκεπτόταν μυστικά την πόλη. Υποψιάσθηκαν κάτι, γιατί ήταν ήδη γνωστό από τα λιγοστά ραδιόφωνα της εποχής και τις εφημερίδες, ότι ο βασιλιάς της Αλβανίας Ζώγου αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του και να καταφύγει στην Ελλάδα, αφού ο Μουσολίνι ετοιμαζόταν να αποβιβάσει στην Αλβανία ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις, με σκοπό να τον καθαιρέσει και να προσφέρει το στέμμα του στον βασιλιά της Ιταλίας.Οι προετοιμασίες των αρχών επικεντρώνονταν στον σιδηροδρομικό σταθμό και αυτό οδήγησε πολλούς περίεργους πολίτες να κατηφορίσουν προς τον σταθμό των ΣΕΚ (σήμερα ΟΣΕ), για να παρακολουθήσουν το θέαμα της αποβίβασης των «υψηλών προσώπων». Εκεί επιβεβαιώθηκε ότι πράγματι αναμενόταν η αμαξοστοιχία που θα έφερνε από το Πλατύ τον τέως βασιλιά της Αλβανίας με τη συνοδεία του, γιατί εν τω μεταξύ είχαν πληροφορηθεί και την παρουσία του Αλβανού πρεσβευτή στην Ελλάδα Λάτσι.

Ο Αχμέτ Ζώγου (1895 – 1961) γεννήθηκε στην Αλβανία το 1895. Καταγόταν από πλούσια οικογένεια γαιοκτημόνων και ήταν οθωμανός υπήκοος. Το κανονικό του όνομα ήταν Αχμέτ Ζόγγολι και το 1922 το άλλαξε σε Ζώγου, που σημαίνει στα αλβανικά πουλί. Σε μικρή ηλικία πήγε στην Κωνσταντινούπολη για τις βασικές σπουδές στο Σουλτανικό Λύκειο. Έπειτα συνέχισε τις ανώτερες σπουδές στην οθωμανική στρατιωτική σχολή του Μοναστηρίου και το 1912 με το ξέσπασμα των Βαλκανικών πολέμων επανήλθε στην Αλβανία. Στράφηκε στην πολιτική και αργότερα διετέλεσε διαδοχικά πρωθυπουργός, πρόεδρος της χώρας και το 1928 αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς. Σαν ηγέτης της χώρας υπήρξε ευφυής και αρκετά ενεργητικός, όμως υστερούσε απελπιστικά στον τομέα της διπλωματίας. Εν τω μεταξύ κανένας από τους βασιλικούς οίκους της Ευρώπης δεν τον αναγνώριζε ως αρχηγό βασιλικής δυναστείας και για ξεπεράσει το εμπόδιο αυτό, αναζήτησε εναγωνίως σύζυγο από ευγενή οίκο της Ευρώπης. Τελικά τον Απρίλιο του 1938 νυμφεύθηκε[1]την κόμισσα Γεραλδίνη, του οίκου της Αυστροουγγαρίας, με την οποία απέκτησε στις 5 Απριλίου 1939 τον πολυπόθητο διάδοχό του θρόνου, τον Λέκκα. Δύο ημέρες αργότερα, στις 7 Απριλίου 1939, με την εκδήλωση της ιταλικής εισβολής και αφού είδε πως κάθε προσπάθειά του για δημιουργία οργανωμένης αντίστασης ναυάγησε, παραιτήθηκε από τον θρόνο του και σε συνεννόηση με την κυβέρνηση Μεταξά έπαιρνε το δρόμο της εξορίας προς την Ελλάδα[2], έχοντας μαζί του τη λεχώνα γυναίκα του με το μόλις δύο ημερών βρέφος στην αγκαλιά της, τις δύο ανύπαντρες αδελφές του, τον πρωθυπουργό, υπουργούς, αυλικούς και διάφορα άλλα άτομα, που όλοι μαζί ήταν περίπου 100-120 άτομα. Το κυριότερο όμως, κουβαλούσε μαζί του ένα καθόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό ποσό, αλιευμένο από τα κρατικά ταμεία, καθώς και τα βαρύτιμα κοσμήματα της βασιλικού οίκου του, τα οποία επιτηρούσε σε όλο το ταξίδι ο ίδιος προσωπικά.

Από τη Φλώρινα ξεκίνησε σιδηροδρομικώς και αφού άλλαξε γραμμή στο Πλατύ, έφθασε γύρω στις δύο τα μεσάνυχτα στη Λάρισα, όπου τον υποδέχθηκαν οι επίσημοι με επικεφαλής τον διευθυντή της Νομαρχίας Στέλλιο Βαφειάδη και ο πρεσβευτής του στην Αθήνα. Εν τω μεταξύ η Νομαρχία είχε ειδοποιηθεί και εξασφάλισε καταλύματα για την βασιλική οικογένεια και τους ακολούθους της. Το νεόδμητο τότε ξενοδοχείο «Ολύμπιον», που ήταν για την εποχή του πολυτελέστατο και το λειτουργούσε ο επιχειρηματίας Γεώργιος Γάκος, κλείσθηκε ολόκληρο για να φιλοξενήσει τη βασιλική οικογένεια, τους αυλικούς και τον πρωθυπουργό Κόττα. Μάλιστα μπροστά από την πόρτα του «Ολύμπιου» τοποθετήθηκε φρουρά. Για τους υπόλοιπους κλείσθηκαν δωμάτια σε άλλα ξενοδοχεία. Μετά τις διαδικασίες υποδοχής όλοι κατευθύνθηκαν στα ξενοδοχεία τους, εκτός από την βασιλική οικογένεια η οποία διανυκτέρευσε στην αμαξοστοιχία, μάλλον για ευνόητους λόγους, και την επόμενη ημέρα, Μεγάλη Παρασκευή, γύρω στις 11,οι συγκεντρωμένοι στον σιδηροδρομικό σταθμό Λαρισαίοι παρακολούθησαν ένα θέαμα, το οποίο περιγράφει γλαφυρά ο Κώστας Περραιβόςπου ήταν και τότε έγκριτος δημοσιογράφος: «Όταν η βασίλισσα και οι πριγκίπισσες έφυγαν, στην έξοδο του σταθμού πλεύρισε ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο. Από την αμαξοστοιχία κατέβηκε ο Ζώγου, και καμιά δεκαριά Αρβανίτες φαντάροι άρχισαν να κατεβάζουν από το διαμέρισμά του μικρά ξύλινα κιβώτια, που παρ’ όλο το μικρό τους μέγεθος φαίνεται να ήταν βαρύτατα, γιατί χρειάζονταν δύο φαντάροι για το καθένα. Ο Ζώγου παρακολουθούσε τη φόρτωσή τους στο φορτηγάκι και όταν αποτέθηκε και το τελευταίο, έκλεισε την πίσω πόρτα και ανέβηκε και κάθισε δίπλα στον οδηγό. Δύο άλλα φορτηγά πήραν τους Αλβανούς αξιωματικούς και φαντάρους και ξεκίνησαν για την πόλη. Δεν χρειάσθηκε να δοθεί καμιά εξήγηση γιατί ο Ζώγου έδειχνε τόσο ενδιαφέρον για την μεταφορά και φόρτωση των κιβωτίων και γιατί επιβιβάσθηκε και ο ίδιος στο φορτηγό. Όλοι κατάλαβαν ότι τα κιβώτια περιείχαν τον δημόσιο θησαυρό της Αλβανίας, που ο Ζώγου πήρε μαζί κατά την φυγή του. Με το ίδιο ενδιαφέρον παρακολούθησε και την εκφόρτωση των κιβωτίων εμπρός από το «Ολύμπιον» και την μεταφορά τους στο δωμάτιό του».[3]

Λίγες ημέρες μετά την άφιξή τους η βασίλισσα που ήταν λεχώνα, παρουσίασε πυρετό και κλήθηκε ο γυναικολόγος ιατρός της Λάρισας Αθαν. Ρίζος, ο οποίος πρόσφερε τις υπηρεσίες του. Λέγεται ότι Ζώγου έβγαινε πολύ αραιά από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, ενώ αντίθετα οι αδελφές του έπαιρναν ένα από τα τρία αυτοκίνητα που είχε κρατήσει ο βασιλιάς και γύριζαν την πόλη. Τα αυτοκίνητα στάθμευαν στο γκαράζ του Γιάννη Σκρέτα. Εκτός από την πολυτελέστατη Μερσεντές που του είχε δωρίσει ο Χίτλερ, τα άλλα δύο αυτοκίνητα θέλησαν να τα πουλήσουν, αλλά τα ποσά που ζητούσαν ήταν τόσο μεγάλα ώστε δεν βρέθηκε τουλάχιστον στη Λάρισα αγοραστής. Εν τω μεταξύ οι φήμες για τον θησαυρό που μετέφερε μαζί του και είχε αποθηκευμένο στο δωμάτιο του ξενοδοχείου «Ολύμπιον», ήταν καθημερινό θέμα συζήτησης για του Λαρισαίους. Ήταν ένα γεγονός που εξήπτε τη φαντασία τους και γύρω απ’ αυτό διαδόθηκαν διάφορες απίθανες ιστορίες που γέμιζαν με μυστήριο της καθημερινή ανιαρή ζωή των Λαρισαίων παραμονές του πολέμου.

Αρχές Ιουλίου η οικογένεια με το νεογνό, λόγω ζέστης, μετακόμισε με την άδεια της κυβέρνησης στο πολυτελέστατο ξενοδοχείο της Πορταριάς του Πηλίου «Θεοξένεια» για το καλοκαίρι και έτσι η Λάρισα στερήθηκε της παρουσίας ενός άνακτα, έστω και εξόριστου. Το φθινόπωρο εγκατέλειψαν την Ελλάδα και πρώτη τους δουλειά ήταν να ασφαλίσουν με καταθέσεις σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού τον θησαυρό τους. Πήγαν σε πολλές χώρες και κατέληξαν στο Παρίσι. Εν τω μεταξύ είχε αρχίσει ο πόλεμος και με την κατάληψη του Παρισιού από τους Γερμανούς η βασιλική οικογένεια της Αλβανίας κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια. Μετά το τέλος του πολέμου, οπότε στην Αλβανία το καθεστώς μετατράπηκε σε κομμουνιστικό, ο Ζώγου καθαιρέθηκε και επίσημα. Αργότερα έζησε για μικρό χρονικό διάστημα στις ΗΠΑ και αργότερα στην γαλλική Ριβιέρα. Πέθανε τον Απρίλιο του 1961 στη Γαλλία σε ηλικία 66 ετών.

Ο γιος του Ζώγου, Λέκκα, έζησε την μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής του στην Ν. Αφρική. Το 2002, έπειτα από συμφωνία με την αλβανική κυβέρνηση, η βασίλισσα Γεραλδίνη με τον γιό της Λέκκα και την οικογένειά του επέστρεψαν στην Αλβανία. Τον Νοέμβριο του 2012 έγινε και η μετακομιδή των λειψάνων του βασιλιά Ζώγου σε ειδικό βασιλικό μαυσωλείο στα Τίρανα.

Πρέπει εδώ να τονίσουμε ότι το γεγονός της παρουσίας του βασιλιά της Αλβανίας Ζώγου στη Λάρισα δεν αναφέρεται στις προσιτές ιστορικές πηγές. Όμως το γεγονός είναι αναμφισβήτητο, οι παλαιότεροι Λαρισαίοι θα το έχουν ακούσει, ενώ οι πολύ μεγάλοι να διατηρούν έστω και κάποια αμυδρή ανάμνηση.

[1]. Ο Χίτλερ προσκλήθηκε αλλά δεν παρευρέθηκε στη γαμήλια ένωση, όμως προσέφερε σαν γαμήλιο δώρο μια αστραφτερή και κατακόκκινη Mercedes, την οποία κυκλοφόρησε και στους δρόμους της προπολεμικής Λάρισας.

[2]. Η ελληνική κυβέρνηση άνοιξε μεν τα σύνορα και προσέφερε άσυλο στον βασιλιά Ζώγου και την ακολουθία του, αλλά του διεμήνυσε ότι θα κατευθυνθούν στη Λάρισα. Δεν του επέτρεψαν να ταξιδεύσει στην Αθήνα, για να μην υπάρξει παρεξήγηση με την Ιταλία ότι προσφέρει η χώρα μας άσυλο στους εχθρούς της. Μάλιστα συμφωνήθηκε ότι η παραμονή τους δεν θα έπρεπε να παραταθεί για πολύ.

[3]. Ολύμπιος (Κώστας Περραιβός), Ο Αχμέτ Ζώγου και ο «απαχθείς» θησαυρός, εφ. «Λάρισα», φύλλο της 16ης Ιουνίου 1975.