Αναδημοσιεύουμε από τον φιλικό ιστότοπο «MixanikosOse» μια ανάρτηση του Thanasis Skodras με ένα ιστορικό βίντεο ντοκουμέντο που τραβήχτηκε από το Associated Press μετά από σοβαρή εκτροχίαση και κατάρρευση της γέφυρας Ζηλιάνας στο Λιτόχωρο (07.03.1972).
www.facebook.com/profile.php?id=100009677563836
mixanikosose.blogspot.com/2017/03/1972.html
el.wikipedia.org/wiki/Ζηλιάνα
www.facebook.com/profile.php?id=100009677563836
mixanikosose.blogspot.com/2017/03/1972.html
el.wikipedia.org/wiki/Ζηλιάνα
Αφήγηση Ιάσων Ζώρζος
Ξημερώνει 7 Μαρτίου, του 1972. Το "Hellas Express" υπ' αριθμόν 4, ελκόμενο από την Δ/Η Α 307 με εννέα βαγόνια, έχει μόλις περάσει την Λεπτοκαρυά μεταφέροντας ~ 200 επιβάτες, κατευθυνόμενο προς την πρωτεύουσα. Ταυτόχρονα όμως, η "βόρεια", χειμωνιάτικη και πολύ δυνατή βροχή, έχει μετατρέψει παρακείμενο, γενικώς ήρεμο χείμαρρο σε ένα ορμητικό ποτάμι, το οποίο καταφέρνει να προκαλέσει "κρυφές" ζημιές στην σιδηροδρομική γέφυρα της Ζηλιάνας, κάτω από την οποία περνάει. Έτσι λοιπόν, καθώς η αμαξοστοιχία 4 περνάει απάνω από την εν λόγω γέφυρα, και ενώ η δηζελάμαξα περνάει πάνω από το τελευταίο βάθρο, η γέφυρα αρχίζει και καταρρέει.
Η διαφορά ύψους που δημιουργείται στην γραμμή έχει σαν αποτέλεσμα να καταστραφεί αυτή, και επομένως να καρφωθεί, κυριολεκτικά, στην 307 μία σιδηροτροχιά, και να παρασυρθούν οι υπόλοιπες σιδηροτροχιές από αυτήν, "σκάβοντας" μέσα το σκύρο της απέναντι όχθης, και τελικά αφήνοντάς την άτυχη Δ/Η στ' αριστερά της γραμμής, εκτροχιασμένη. Τα επόμενα 2 οχήματα ("Επίκουρες" ξύλινες Φ/Α), αφού διανύουν κάποια απόσταση εκτροχιασμένα, προσκρούουν στα δέντρα, ενώ το τρίτο όχημα (σκευοφόρος - ταχυδρομικό "ΔΕφπτ", ξένου δικτύου), έχοντας ήδη πάρει φόρα, καταλήγει στηριζόμενο πάνω στην 307, να κοιτάει τον ουρανό. Η δε γέφυρα, στο μεταξύ, δεχόμενη όλο και περισσότερο βάρος, ολοένα και καταρρέει πιο πολύ, καθιστώντας όλο και πιο δύσκολη την διάβαση των οχημάτων στην στεριά. Η επόμενη επιβατάμαξα το καταφέρνει με δυσκολία, και έπειτα από ένα άλμα προσγειώνεται τουμπαρισμένη πλάγια, πλάι στην 307, ενώ η αμέσως επόμενη, η οποία ήταν και κλινοθέσια από τις νεότερες τότε CEGIELSKI του 1967-1968, "αντικαθιστά" στην ουσία το ήδη πεσμένο βάθρο και χάσκει πάνω από το ποτάμι. Από εκείνο το σημείο και πίσω, οι Ε/Α που ακολουθούν, χτυπούν και σφηνώνουν η μία μέσα στην άλλη.
Εκεί, μέσα στα οχήματα αυτά, βρέθηκε και ο μοναδικός νεκρός του δυστυχήματος (σιδηροδρομικός εκτός υπηρεσίας), ο οποίος βοηθώντας συνεπιβάτιδά του με τις αποσκευές της, είχε την ατυχία να βρίσκεται στο άκρο του βαγονιού, οπότε και κατά το σφήνωμα του βαγονιού αυτού στο μπροστινό του, του καρφώθηκε μία από τις μετωπικές πόρτες της επιβατάμαξας, η οποία τελικά και αφαιρέθηκε με οξυγονοκοπή για τον απεγκλωβισμό του. Επίσης, αποτέλεσμα του δυστυχήματος ήταν και 19 τραυματίες, πολλοί εκ των οποίων πολύ σοβαρά.
Σιδηροδρομικοί, αστυνομικοί, πυροσβέστες και στρατιωτικοί συμμετείχαν στην διαδικασία απεγκλωβισμού και αποκατάστασης, κατά την οποία ανοίχτηκαν τρύπες στις οροφές των οχημάτων για να επιτευχθεί είσοδος σε αυτές, ενώ αργότερα, στρατιωτικά άρματα έβαλαν σε μια καλύτερη τάξη τα συντρίμμια.
Αντίστοιχα, αυτό ήταν και το τελευταίο ταξίδι της τότε, ακόμα 9 χρονών Δ/Η Α 307. Κατεστραμμένη σε τεράστιο βαθμό, τόσο στο αμάξωμα όσο και στη βάση, τα συνεργεία περισυλλογής απέκοψαν από αυτήν μεγάλα κομμάτια, ενώ η υπόλοιπη, η οποία περιελάμβανε και τον ένα της θάλαμο, μεταφέρθηκε στο ΚΕΠ όπου και απογυμνώθηκε από οτιδήποτε χρήσιμο είχε απομείνει πάνω της. Φυσικά και χωρίς καμία σκέψη αποκατάστασής της, οδηγήθηκε στην εκποίηση κάποια χρόνια αργότερα.
Αυτή ήταν και η δεύτερη από τις τρεις σοβαρότατες σιδηροδρομικές τραγωδίες στην Ελλάδα το 1972, δύο μήνες μετά από την 16/01, ενώ τον Νοέμβριο ακολούθησε και η άλλη κοντά στον Κραννώνα με την Α 305 και την Λγ 991.
