30/07/2006
ΞΕΧΑΣΜΕΝΕΣ ΟΜΟΡΦΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ
ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΠΗΝΕΙΟ
Μια δρεζίνα στην «κλασική» διαδρομή των Τεμπών
Η πρώτη δρεζίνα ήταν η Δ3, μοντέλο του 1927, που χρησιμοποιούσε κατά κανόνα ο εκάστοτε προϊστάμενος για να περιοδεύσει και να ελέγξει τα έργα στις σιδηροδρομικές γραμμές από τους εργάτες γραμμής. Η δεύτερη ήταν η ΜΒ 351, μηχανοκίνητο βαγονέτο για τη μεταφορά των εργατών γραμμής και των υλικών, γι’ αυτό ήταν και πιο απλή στην κατασκευή της. Μάρκας WI CKLIAM Αγγλίας, με μηχανή «Φορντ» αρχικά, με ελληνική πατέντα, αργότερα, πήρε μηχανή «Οπελ». Η τρίτη δρεζίνα, που θα ετοιμαστεί στο μέλλον και θα επανακυκλοφορήσει είναι πιο μεγάλη. Η δρεζίνα του γενικού διευθυντή των σιδηροδρόμων, με ξύλινη επένδυση και πιο άνετη, θα είναι εντυπωσιακή όταν επισκευασθεί... Ετσι, αποκτά σιγά - σιγά οντότητα το Μουσείο Δρεζίνας στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό Τεμπών, τους χώρους του οποίου νοίκιασε από τον ΟΣΕ ο Σύλλογος «Δρυάς» και το Πολιτιστικό Κέντρο Σιδηροδρομικών, μαζί με το Σύλλογο Φίλων του Σιδηροδρόμου. Τα πρώτα δοκιμαστικά δρομολόγια με τη Δ3 αφήνουν εκστασιασμένους τους επιβάτες, συνήθως ανθρώπους που αγαπούν το σιδηρόδρομο και ανακαλύπτουν και πάλι την «κλασική διαδρομή» της κοιλάδας των Τεμπών, που περιλαμβάνει τη σιδερένια σιδηροδρομική γέφυρα του Πηνειού, με το παλιό κατοχικό φυλάκιο δίπλα και φθάνει στο ύφος της οδικής γέφυρας των Τεμπών προς την πλευρά του σιδηροδρομικού σταθμού Ραψάνης. Εκεί η γραμμή κόβεται για να μην εμποδίζει τη νέα διπλή σιδηροδρομική γραμμή, που περνάει από τη σήραγγα. Η παλιά διαδρομή, που περνάει από την Αγία Παρασκευή Τεμπών και χρησιμοποιείτο μέχρι πριν 3-4 χρόνια, είναι πια και αυτή μουσείο, που πρέπει να μείνει ανέπαφο. Πράσινο παντού, που πλέον φτάνει πάνω στη γραμμή και τα φυλλώματα χτυπούν στα παράθυρα τις δρεζίνας. Τα παλιά φυλάκια, που χρησιμοποιούσαν οι υπάλληλοι για να γυρίσουν τα «ψαλίδια» στις διασταυρώσεις των γραμμών και ο χαρακτηριστικός επαναλαμβανόμενος ήχος από τις ράγες, στο σημείο που ενώνονται η μία με την άλλη, που γνωρίζουν τόσο καλά και θυμούνται με νοσταλγία οι τακτικοί ταξιδευτές με σιδηρόδρομο. Ο ήχος αυτός, στη σύγχρονη διπλή σιδηροδρομική γραμμή έχει εκλείψει. Στην παρουσίαση της παλιάς σιδηροδρομικής γραμμής, σημαντικό ρόλο έχουν και τα πασάγια. Δύο παράλληλες σιδηροδρομικές ράγες, στο ίδιο φάρδος με την κανονική γραμμή, όπου έμπαιναν οι δρεζίνες και τα βαγονέτα που έσυραν με τα εργαλεία. Ισα - ίσα που χωράει η δρεζίνα, δίπλα από τη γραμμή, που περνούσαν τα τρένα με μεγάλες ταχύτητες. Ο θόρυβος μέσα στη δρεζίνα, με τον ανεμιστήρα σε ρόλο κλιματιστικού, που δουλεύει αυτόματα όταν πάρει μπρος η μηχανή, είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Θόρυβος μαγευτικός, που για δεκαετίες άκουγαν οι ταξιδιώτες στα παλιότερα τρένα του Οργανισμού (τότε ΣΕΚ), με τα ανοιχτά παράθυρα, τα κουρτινάκια των παραθύρων να παρασύρονται στη δίνη του αέρα της κοιλάδας και ο βαρύς ήχος της ατμομηχανής με «ναυαρχίδα» την περίφημη ιταλική «Μπρέντα». Και όλο και κάποιο καρβουνάκι που πεταγόταν από τον καπνοδόχο και μπορεί να πήγαινε στο μάτι και η αίσθηση της κάπνας. Ειδικά μέσα στη γαλαρία των Τεμπών, που ο χώρος είναι περιορισμένος, η κάπνα έμπαινε όλη στο βαγόνι, αν κάποιος αφηρημένος επιβάτης ξεχνούσε το παράθυρο ανοιχτό. Κι όλα αυτά δίπλα στον καταπράσινο, τους καλοκαιρινούς μήνες, Πηνειό, με τα τζιτζίκια να διακόπτουν το μονότονο, αλλά ευχάριστο ήχο, μόνο στην απότομη εμφάνιση του τρένου που έβγαινε φουριόζο μέσα από τη γαλαρία για Πλαταμώνα. Πιο παλιά η διαδρομή με τις δύο μικρότερες και πλήρως εγκαταλελειμμένες (γιατί;) γαλαρίες έβγαινε πάνω ακριβώς από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής και από τα ανοιχτά παράθυρα έπεφταν «βροχή» τα φραγκοδίφραγκα, αλλά και τάλιρα, δεκάρικα και εικοσάρικα, στο ναό, για την Αγία». Κανείς δεν τολμούσε να τα αγγίξει και να τα ιδιοποιηθεί, ήταν ιεροσυλία... Η διαδρομή της κοιλάδας των Τεμπών, χάρη στο μεράκι και την «τρέλα» ορισμένων που δούλεψαν και δουλεύουν μεθοδικά, ανοίγει και πάλι, ένας τεράστιος «θησαυρός» της φύσης και της ανθρώπινης εφευρετικότητας, που προσπαθούσε να περάσει τη γραμμή κάτω από τα βράχια του Ολύμπου. Ο ΟΣΕ φαίνεται ότι παρακολουθεί διακριτικά και στηρίζει την προσπάθεια που γίνεται και μάλλον ανατέλλει στο νομό Λάρισας μια καταπληκτική τουριστική διαδρομή, που μπορεί να δώσει στην περιοχή της κοιλάδας αυτό που λείπει σήμερα από τους περισσότερους επισκέπτες της, το σεβασμό στο περιβάλλον.
Ε. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΣ
